De Klusjesman

Mijn naam is Olaf Kivits. Ik ben 49 jaar, in Tilburg opgegroeid en heb altijd al graag met mijn handen gewerkt. Als kind trok ik alles uitelkaar, om te zien hoe dingen werkten, om ze vervolgens weer in elkaar te zetten. Het eigenlijke klussen is begonnen bij het sleutelen aan mijn brommer. Daarna veel doe-het-zelf. In eerste instantie hobbymatig, maar later ook vele jaren professioneel als onderhoudsverantwoordelijke in de horeca. Ik heb daar op vele vakgebieden ervaring opgedaan en ze me eigen gemaakt. Loodgieterswerk, timmerwerk, electra, etc… Ik kan me ondertussen dan ook profileren als een allround klusjesman.
Daarnaast heb ik, begin jaren ‘ 90, Bouwkunde gestudeerd. Deze studie heeft mij een goed inzicht in bouwprojecten, constructie, uitvoering en materialen gegeven, waar ik nog steeds (zij het op kleinere schaal) veel profijt van heb.

Ik vind het erg belangrijk respect te hebben voor onze aarde. Ze is de basis van ons bestaan.
Een beter milieu begint bij jezelf en daarom recycle ik zelf al jaren, gooi zo min mogelijk weg, verspil zo weinig mogelijk, ga zuinig om met energie en water en ik scheid natuurlijk mijn afval. Thuis en bedrijfsmatig.

Als ik bijvoorbeeld een kraantje moet vervangen mag ik vaak de oude mee naar huis nemen. Daar maak hem van binnen en van buiten volledig schoon , ontkalk m, controleer op beschadigingen en test hem. Een gereviseerd kraantje is het resultaat waar ik dan iemand anders weer blij mee kan maken. Zo makkelijk en zo goed voor het milieu.

Van hieruit is het idee de Klusfiets ontstaan.

Ik ben Paul Verbogt, 38 jaar jong en geboren en getogen in Tilburg. En hoewel onze achternaam anders doet vermoeden, zijn Olaf en ik broers. Toen Olaf mij vroeg om hem tijdelijk bij te staan, merkte ik al snel hoe leuk ik het vond om mensen te helpen en met mijn handen bezig te zijn. Daardoor was voor mij snel de keuze gemaakt om het woord ‘tijdelijk’ te schrappen en ook een Klusfiets aan te schaffen waardoor de klusfiets nu twee man sterk is.

In mijn tienerjaren maakte ik kennis met architectuur of met, zoals ik het toen zag, huizen tekenen, bekijken en ontleden. De keuze om na mijn middelbare school bouwkunde te gaan studeren was dan ook snel gemaakt. Na twee jaar bouwkunde te hebben gestudeerd, waarbij ik veel over constructies en materiaalgebruik heb geleerd, zag ik mijn toekomst toch voor me op een ander terrein. Ik besloot een meer economische en commerciële kant op te gaan. En na bijna twintig jaar in verschillende functies voor Dixons te hebben gewerkt, waarbij ik de laatste vier jaar was ik (mede-)verantwoordelijk voor de winkeluitstraling en de winkelverbouwingen, zocht en vond ik een nieuwe uitdaging als klusfietser. De afwisseling in soorten klusjes, het werken met mijn handen en direct resultaat zien van mijn werk geeft mij energie. En daarbij mensen helpen met daarbij oog te hebben voor het milieu, geeft mij die extra voldoening.

Inmiddels weet ik goed wat ik wel en niet goed (genoeg) kan en daarom zijn alle klussen bespreekbaar. Van het ophangen van een fotolijstje tot het mee denken, uitwerken en uitvoeren van grotere klussen als een keuken of badkamer. En één ding is zeker, als ik de deur achter me sluit dan is elke klus, groot of klein, netjes geklaard en netjes opgeruimd.